We zijn halverwege maart 2021. Een jaar corona zit er op, we lijken het ergste te hebben gehad en kunnen weer voorzichtig een beetje vooruit kijken en plannen maken. Maar toch eerst nog even een blik terug, hoe heb ik het zelf gedaan het afgelopen jaar, wat was het effect op mij en mijn leven?
Eerlijk gezegd, niet zo heel groot. Afgezien van (veel) minder contact met onze kinderen, kleinkinderen en andere familie en kennissen, is het leven van Marianne en mij zo’n beetje door gehobbeld. Dat wil zeggen Marianne thuis werkend, ik toch veel in mijn eigen kantoor in Bakkum. Fietsend of lopend er heen, 1,5 meter afstand nemen, mondkapje en veel online werken. Maar niettemin vrij normale routine.
Ook mijn werkzaamheden zijn grofweg hetzelfde gebleven en concentreerden zich op:
Vrijwel al deze organisaties hebben last gehad (en hebben dat nog) van de pandemie en de lockdowns, in het bijzonder De Oude Keuken en Museum BroekerVeiling. Gebruikmakend van overheidssteun, subsidies en fondsen weten de organisaties zich met vallen en opstaan en met kunst- en vliegwerk staande te houden.
Bij het Zeehuis, dat onder de vleugels van de landelijke NIVON-vereniging geen acute problemen kent, speelt al een half jaar een conflict. Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen in hun vrijwillige, grote betrokkenheid het zo hoog laten oplopen. Ik hoop dat ik een steentje kan bijdragen aan een wat rustiger periode, waarin we weer kunnen bouwen en Het Zeehuis een fijne plek is en blijft voor bezoekers en de vele vrijwillige medewerkers.
De Stichting Oer-IJ gaat eigenlijk door alsof er geen corona is. Geen lezingen of fysieke bijeenkomsten, maar een onverminderd aantal initiatieven, ideeën en plannen, waaronder die rond “Ode aan het landschap”.
Zoals verwacht mocht worden is de renovatie van dorpshuis De Schulp een kwestie van lange adem. Maar het proces met de gemeente loopt en laat zich positief aanzien. Een aantal fondsen heeft al positief besloten tot een bijdrage, anderen, zoals ook de parochie/bisdom, heeft het nog in behandeling.
Hoewel bij PUM veel gedaan wordt aan “remote coaching”, omdat er niet gereisd wordt (i.i.g. tot 1 juli 2021), was het voor mij erg stil. Pas onlangs ben ik gestart met een opdracht voor een organisatie in Vietnam. Alle introductie, cultuurverschillen en aanpassingen die je normaal gesproken in de eerste dagen van je bezoek oplost, moeten nu online worden gedaan. Ik vind dat niet meevallen. De viering van 10 jaar Jobortunity met de presentatie van het prachtige fotoboek viel vorig jaar ook helemaal in het water. Niettemin heeft Jobortunity zich in de bijzondere, lokale situatie in Tanzania, wonderbaarlijk goed staande gehouden. Ik heb nog een aantal boeken. Voor een bijdrage van tenminste € 15 stuur ik er graag één op. Het is het zeker waard.
Al met al kan ik vaststellen dat ik in het fondsenwerven het afgelopen half jaar wat effectiever en succesvoller ben geweest dan daarvoor. En dat is een prettig gevoel, zeker in tijden van corona. Marianne en ik hebben veel gewandeld. We hebben inmiddels tientallen “coronawandelingen” gemaakt. Veel coronakilometers dus in plaats van coronakilogrammen. We hebben veel gewandeld in de directe omgeving, gebruik makend van het Wandelnetwerk Noord-Holland, maar gaandeweg uitgebreid naar andere delen van Noord-Holland. We hebben er enorm van genoten en beseffen ons eens te meer in wat voor prachtige omgeving we wonen.
In verband met hielproblemen en een kleine ingreep aan mijn scheen, heb ik het in januari en februari even at rustiger aan moeten doen met hardlopen en ook een beetje met wandelen. Nu pak ik de draad weer rustig op en daarin past ook de Run for Kika. Van 21 t/m 31 maart loop ik 21 km t.b.v. dit goede doel. Kinderen met kanker zijn het waard om voor te lopen en om er geld voor in te zamelen.
Sponsoren kan nog steeds, zie: https://www.runforkika.nl/hugo-snabilie-run-for-kika-lente-fit